Ένα σύντομο δοκίμιο για τους σαξοφωνίστες, από τη συλλογή μου: «Big BAND Theory»

Βρισκόμαστε στο 2021 μ.Χ και όλη η Ροκενρολία βρίσκεται υπό Κιθαριστική κατοχή… Όλη; Όχι! Ένα χωριό ανυπόταχτων σαξοφωνιστών αντιστέκεται ακόμη και θα αντιστέκεται για πάντα στους εισβολείς. Η ζωή δεν είναι εύκολη για τους μαζοποιημένους λεγεωνάριους που φρουρούν τα οχυρά στρατόπεδα Κιθάριουμ, Βοκαλάριουμ, Πληκτράριουμ και Τυμπανάρουμ… Σε αυτό το μικρό χωριό λοιπόν ζω κι εγώ, ο Σαξοφωνίξ… Αλλά θα παραθέσω τα χαρακτηριστικά των σαξοφωνιστών, διατηρώντας μία αντικειμενική και αμερόληπτη στάση, χωρίς να κάνω σχόλια εγκωμιαστικάχαχαχαχαχα. Αστειεύομαι, οι σαξοφονιάδες είμαστε τέλειοι!

«Urgent» του ροκ συγκροτήματος Foreigner με το απίθανο σόλο σαξοφώνου (στο 2:35)

Οι σαξοφωνίστες έχουν την τάση να εντυπωσιάζουν και να προκαλούν ανατριχιαστική συγκίνηση όταν ερμηνεύουν, ενώ οι ακροατές προγεύονται την επακόλουθη σπουδαιότητα του σόλο, κατά τις επιτυχημένες φράσεις που γεμίζουν τα κομμάτια και προσδίδοντάς τους έναν διαλογικό χαρακτήρα, αφού πραγματώνονται οι γνωστές «ερωταπαντήσεις». Αυτό όμως το σπουδαίο και φρικτό μυστήριο των σαξοφονιάδων, είναι όλο και πιο σπάνιο σήμερα στα ροκ σύνολα, έστω και εάν αυτά προέρχονται από το Rock and Roll, το είδος που αποθέωσε το σαξόφωνο. Από την άλλη πλευρά όμως, αρκετοί είναι οι καινοτόμοι που αντιλαμβάνονται το ξεχωριστό ήχο του σαξοφώνου, τον οποίο θέλουν να ενσωματώσουν σε κάποια – ή όλα – τα κομμάτια τους. Έστω και εάν οι σαξοφωνίστες δέχονται επικριτικά σχόλια και στο πλαίσιο του καυστικού χιούμορ της κοινωνίας των μουσικών, αυτοί εναρμονίζονται και προσαρμόζονται πολύ γρήγορα στο μουσικό σύνολο.

«Old and Wise» – The Alan Parson Project (με σόλο σαξοφώνου στο 3:30)

Χαρακτηριστικό των σαξοφονιάδων είναι ότι με το ανεπανάληπτο χαμόγελό τους και τον ανυπέρβλητο ήχο τους, προκαλούν τον μουσικό έρωτα της τραγουδίστριας και του ντράμερ. Της τραγουδίστριας, διότι το σαξόφωνο είναι το πιο κοντινό όργανο στην ανθρώπινη φωνή, και του ντράμερ, διότι μπορεί να επικοινωνήσει μουσικά μαζί του. Αυτός όμως ο έρωτας είναι διανοητικός, μουσικός και μένει εκεί! Μάλιστα το ξεχωριστό ηχόχρωμα του σαξοφώνου στοιχειώνει κάθε νου και προκαλεί τον ενθουσιασμό των υπόλοιπων μουσικών. Εκτός κι αν ο ήχος του σαξοφώνου είναι σε ένταση υψηλή, όπου και καταστρέφει ορισμένες από τις ακουστικές τους συχνότητες (αφού πρώτα οι μισές από αυτές έπαθαν βλάβη από τον ενισχυτή του κουφού κιθαρίστα). Τέλος, σας συμβουλεύω να στέκεστε σε απόσταση τουλάχιστον 5 μέτρων από κάποιον σαξοφωνίστα, εάν δεν θέλετε να προκαλέσετε βλάβη στην ακοή σας ή να κάνετε ντουζ από σάλια…

Live εκτέλεση του «Long Train Runnin’» των Doobie Brothers με πινελιές σαξοφώνου (το σόλο στο 5:18)

Ουσιαστικά, οι σαξοφωνίστες είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ενέργεια, θετική σκέψη, δυναμισμό και είναι ένα από τα ευχάριστα πρόσωπα της παρέας, μέχρι που… αρχίζουν να μιλάνε. Καλύτερα λοιπόν να παίζουν το σαξόφωνό τους, παρά να μιλάνε γιατί γίνονται κουραστικοί. Κλείνοντας, παρόλο που πολλοί ανίδεοι ακροατές δεν γνωρίζουν την ονομασία του σαξοφώνου, και συχνά το αποκαλούν βιολί ή τρομπέτα, ο σαξοφωνίστας έχει την δυνατότητα να ενθουσιάσει τον κόσμο μέσω της υπεροχής του ακούσματος του σαξοφώνου. Έτσι, όλοι αντιλαμβάνονται πόσο υπέροχος είναι αυτός ως μουσικός λυτρωτής…

Παραπομπές:

1) Συλλογή από ροκ κομμάτια με σαξόφωνο:

2) Πολλές φορές είναι αισθητή η παρουσία του σαξοφώνου και στα ελληνικά κομμάτια, όπως για παράδειγμα το «Στα Σχοινιά σου» του Π.Παντελίδη:

(ένα εκπληκτικό σόλο στο 1:14)

3) Περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία του σαξοφώνου:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BE%CF%8C%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF