Ένα σύντομο δοκίμιο για τους μπασίστες, από τη συλλογή μου: «Big BAND Theory»
Παίζουν κιθάρα με τέσσερις χορδές. Κάπου εδώ θα έπρεπε να τελειώσει το άρθρο για την ιδιάζουσα περίπτωση των μπασιστών… Αλλά επειδή πρέπει να γεμίσω αυτό το άρθρο με λέξεις, ας αναλύσουμε τη μυστήρια ιδιοσυγκρασία των μπασιστών, των ανθρώπων που μας χαρίζουν απλόχερα γέλιο, αλλά και μερικές φορές…. μας εκνευρίζουν.
Αρχικά, οι μπασίστες είναι «μοναχικοί καουμπόηδες», αφού τους θαυμάζουν αποκλειστικά οι μουσικοί, τους οποίους και συμπληρώνουν, δίνοντας τη βάση και γενικά συνεισφέροντας στο κομμάτι, ενώ παραμένουν στην αφάνεια… Γι’ αυτόν τον λόγο δεν αποτελούν πόλο έλξης για τις γυναίκες. Τα εκπληκτικά -για τους μουσικούς- σόλο τους δεν τα παρατηρεί κανείς, αντιθέτως δίνουν την ευκαιρία στους παρευρισκόμενους να πιάσουν κουβέντα με τον/την διπλανό/ή τους.
Αφού λοιπόν κανείς δεν τους δίνει σημασία κατά την διάρκεια του live, προσπαθούν με κόπο να είναι στο επίκεντρο κατά τη διάρκεια του sound check, όπου το μπάσο ακούγεται περισσότερο από την κιθάρα και τα ντραμς μαζί ή από μία ορχήστρα πνευστών. Παράλληλα, όλοι φοβούνται να δώσουν ενισχυτή στους μπασίστες που παίζουν δυνατά και αναγκάζουν κάθε ζωντανό ον να τρέχει μακριά τους.
Από την άλλη πλευρά, οι μπασίστες ζουν στην αφάνεια όχι μόνο την μουσική, αλλά είναι και τα φαντάσματα του Stage. Στο πίσω μέρος μαζί με τους πληκτράδες, μόνο που οι μπασίστες δεν επιχειρούν να προβληθούν πριν το πολυπόθητο για αυτούς σόλο. Έστω κι αν οι μπασογραμμές τους, τα riff, οι φράσεις τους και γενικά αυτά που παίζουν μπορεί να είναι υπέροχα και ενθουσιάζουν κάθε μουσικό του συγκροτήματος, η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμησή τους δεν ενισχύεται από το κοινό, παρά μόνο από κάποιους καλούς κουφούς φίλους ή από τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος.
Ο βιρτουόζος & διεθνούς φήμης Έλληνας μπασίστας Γιώτης Κιουρτσόγλου, ο θρυλικός ήχος του οποίου όπως φαίνεται παράγεται με δάχτυλα & όχι πένα. (2)
Μάλιστα κάτι που προκαλεί έκπληξη σε κάθε μουσικό, ηχολήπτη και γενικά ανθρώπινο ον, είναι οι ικανότητες και η δεξιοτεχνία του μπασίστα, ιδίως όταν αυτός δεν είναι μπασίστας! Αποδεδειγμένα, οι μουσικοί που προέρχονται είτε από τον χώρο της κιθάρας, είτε κάποιου άλλου εγχόρδου (παραδοσιακού ή κλασικού) γίνονται οι καλύτεροι μπασίστες, αφού έχουν αντίληψη του οργάνου που παίζουν. Αντίθετα, οι μουσικοί που ξεκίνησαν και έχουν ως βασικό όργανό τους το μπάσο είναι υποδεέστεροι παίκτες και δεν θα κατορθώσουν να φτάσουν στον βαθμό που η προηγούμενη κατηγορία μπασιστών βρίσκεται. Η διάκριση αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική και αφορά κάθε άτομο που ψάχνει για μπασίστα. Συμπερασματικά, μην αγχώνεσαι εάν ο μπασίστας που αναζητείς δεν θεωρεί βασικό όργανό του το μπάσο ή ξεκίνησε να παίζει κάποιο άλλο μουσικό όργανο πριν. Να ανησυχήσεις αν παίζει μπάσο με πένα αντί με τα δάχτυλα!!!
Ο Γιώτης Κιουρτσόγλου μαζί με τους Human Touch
Πριν τελειώσει αυτό το άρθρο, έχω την υποχρέωση να αναφέρω κάτι που κανείς δεν βρήκε το θάρρος να πει. Το μπάσο είναι εκθαμβωτικό και συγκλονιστικό συνάμα, όταν ο μπασίστας… βρει την μπασογραμμή! Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχει την αίσθηση του κομματιού, και σχεδόν ποτέ κανένας μπασίστας δεν μελέτησε το ζητούμενο κομμάτι μόνος του ή στο σπίτι του, αντιθέτως αυτοσχεδιάζει και αλλάζει το αποκαλούμενο «progression» συνέχεια. Ορίστε, το είπα! Πάντοτε κατανοεί την δομή, την αισθητική, τον ρυθμό και τον τόνο του κομματιού, κατά τη διάρκεια της πρόβας(!) Ωστόσο οι μπασίστες «ολημερίς τη χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν», αφού είναι δεδομένο πως στην επόμενη πρόβα δεν θα θυμούνται ποιο είναι το κομμάτι και πώς πάει, τι πρέπει να παίξουν και προσπαθούν πάλι από την αρχή για να το «βρουν». Τέλος, ανάλογο χάος επικρατεί και στα Live, όπου ναι μεν είναι σε ρέντα αλλά ρωτούν συνεχώς τον κιθαρίστα – όταν φτιάχνει τις ρυθμίσεις του ήχου του – ή την τραγουδίστρια: «Ποιο είναι το επόμενο κομμάτι;» ή «Με ποιο ξεκινάμε;» κ.α.. Το ίδιο πράττουν και οι ντράμερ…
Έτσι λοιπόν, αφού εξέφρασα όλα αυτά τα καυστικά σχόλια και παράπονα για την αμφίρροπη προσωπικότητα των μπασιστών, πρέπει να πω κάτι για να μην καταστρέψω την μουσική βιομηχανία και γενικότερα την ροκ μουσική. Οι μπασίστες είναι είδος προς εξαφάνιση και η εύρεσή τους αρκετά δύσκολη. Άρα αν είσαι μπασίστας και διάβασες αυτό το σκληρό, για τον ψυχικό σου κόσμο που αυτή τη στιγμή καταρρέει(!), άρθρο σε παρακαλώ ΜΗΝ σταματήσεις να παίζεις μπάσο! Συνέχισε, γιατί σε χρειαζόμαστε! Είσαι το οξυγόνο μας. Κανείς δεν σε βλέπει, αλλά χωρίς αυτό δεν μπορούμε να ζήσουμε…
ΥΓ- Η χειρότερη ευχή για τους μπασίστες: «Να τους έρθουν όλα prima!»
Πηγές-Παραπομπές
(1) Περισσότερα για τον Γιώρτη Κιουρτσόγλου: https://www.youtube.com/watch?v=d8I03XqtQOI
(2) Πηγή φωτογραφίας: https://www.discogs.com/
