Καθώς διαβάζεις, πάτα Play και άφησέ το να σε συνοδεύσει:

For privacy reasons YouTube needs your permission to be loaded. For more details, please see our Πολιτική Απορρήτου.
I Accept

 

Από τις ασπρόμαυρες εποχές του ‘50 που αναχωρούσαν τα καπνισμένα βαγόνια και χαιρετούσαν οι γυναίκες τους γιους τους που κυλούσαν στις ράγες για το άγνωστο,

μέχρι και σήμερα, λίγο πριν ξεκινήσουν οι υποψήφιοι να αποτυπώνουν το μελάνι στις πανελλήνιες κόλλες τους,

αντηχεί η ίδια φράση, η ίδια λέξη, η συνήθης ύποπτη σειρά γραμμάτων.

«Καλή τύχη»

Τι είναι τέλος πάντων αυτή η Τύχη;

Είναι σαν ένα ενοχλητικό κολωνάκι που το πετυχαίνω σε κάθε μου δρόμο και πρέπει αδιαφορώντας να αποδεχτώ την παρουσία του. Να συμβιβαστώ.

Γιατί όλοι μας την επικαλούμαστε τόσο συχνά σαν να μοιάζει απαραίτητη; Ή μήπως είναι εκεί για να συμπληρώσει κάποιο κενό;

Δυσκολεύομαι να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι το μεγαλύτερο μέρος όσων συμβαίνουν γύρω μας, πάνω μας και μέσα μας είναι απλώς «τύχη».

Πώς γίνεται κάτι τέλειο και ανεξερεύνητο να το βαφτίζουμε απλώς τύχη; Πώς γίνεται το τέλειο ανθρώπινο σύστημα, η απίστευτη ισορροπία και αρμονία της τρομερά πολύπλοκης φύσης και των δημιουργημάτων της, η μοναδικότητα της γης μας μπροστά στους δισεκατομμύρια άλλους πλανήτες να είναι μια απλή συγκυρία;

Όλα δηλαδή κινούνται στην ίδια τροχιά της τυχαιότητας των ζαριών; Κάποιες φορές θα τύχεις εξάρες και κάποια στιγμή είναι και πιθανό να σταθεί και όρθιο;

Μήπως αυτή η τύχη κερδίζεται ; Κερδίζεται με ένα πέταλο αλόγου, με το αντικείμενο – γούρι σου που είχες γράψει καλά στο πρώτο διαγώνισμα, εξαρτάται μήπως από το Φένγκ Σούι;

Μήπως εξαρτάται από τον Ζυγό και τον Ιχθύ;  Από τον Ερμή που συναντά μοιραία τον Υδροχόο στο γαλαξιακό σύστημα;

Ερωτήσεις που μας βολεύει να τις απαντούμε με τα 4 συνήθη γράμματα…

Έχει γίνει τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, που πλέον αναγκαστικά πλάστηκε ως μορφή στη συνείδηση των ανθρώπων.

Από την μυθολογία προσλαμβάνοντας την μορφή της θεάς, μέχρι και τις μέρες μας αποκτώντας υπόσταση.

Η Τύχη σου χαμογελά,  σου γυρίζει την πλάτη, έχουμε στα χέρια μας την τύχη άλλων…

Πολλές φορές ισχυριζόμαστε πως την έχουμε με το μέρος μας.

Όμως το επόμενο ερώτημα που αναδύεται είναι,

γιατί η τύχη καθορίζει τα πιο κομβικά βήματα της ζωής μας;

Γιατί να αποδίδεις τα εύσημα στην «τύχη», που δεν γεννήθηκες σε κάποια χωματό-χτιστη πόλη της Αφρικής, που βρήκες την κοπέλα της ζωής σου, το ότι είσαι υγιής ή το ότι αναπνέεις για ακόμα μια μέρα και η καρδιά σου συνεχίζει να χτυπά ρυθμικά;

Γιατί είναι συνήθως καλό; Γιατί το Τζόκερ, το Λόττο, η νίκη στην ρουλέτα ή τον κουλοχέρη να κατοικεί στο «Βουνό τύχη»;

Η ευ-τυχία γιατί να είναι απλώς καλή τύχη; είναι όντως;

Το ατύχημα; η από-τυχία; γιατί να είναι μόνο μια δύστυχη στιγμή που η Τύχη αρνήθηκε να προσφέρει τις συνήθεις υπηρεσίες της στα μεγαλεπήβολα σχέδια μας;

Άραγε πότε είναι επιλογή και πότε επιτυχία;

Πότε επιλογή και κακοτυχία;

Όταν πετυχαίνει ένα κρίσιμο χειρουργείο είναι ικανός ο γιατρός και όταν η αποτυχία συνταράσσει την ύπαρξή μας είναι απλώς ατυχία, και το αντίστροφο;

Όλα είναι δική μας προσπάθεια ή μήπως χωρίς τις «ευνοϊκές συνθήκες» δεν θα καταφέρναμε τίποτα;

Ο ολυμπιονίκης που δεν τραυματίστηκε πριν τον αγώνα, ο καλός μαθητής που είχε λεφτά για το φροντιστήριο, ο ερευνητής που ανακάλυψε κάτι ρηξικέλευθα καινοτόμο από “τύχη”, το γεγονός ότι ήμασταν το ταχύτερο σπερματοζωάριο ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα, που για κλάσματα δευτερολέπτου θα μας “κλέβανε” την ευκαιρία για ζωή…

Ή μήπως έχουμε υπογράψει κάποιο συμβόλαιο ότι θα γυρίσουμε άθικτοι και υγιείς σπίτι μας κάθε φορά που ξεκινάμε ακόμα και μια βαρετά συνηθισμένη διαδρομή με το αμάξι μας;

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό να αναλογιστεί κανείς σε πόσες προτάσεις της ζωής μας, σε πόσες λέξεις της καθημερινότητας μας, χωράει αυτή η επονομαζόμενη «Τύχη». Είναι ο βασικός συντελεστής της εξίσωσης της ύπαρξής μας, που απλά περιμένουμε να δούμε τι πρόσημο θα βγάλει μετά το ίσον.

Μια τόσο μικρή λέξη, με τόσο κούφιο περιεχόμενο να κινεί τον άπειρο μας κόσμο;

Περίεργο, παράδοξο. Ένα έντονα προκλητικό Κενό.

Ξέρω. Δεν δίνω έτοιμες απαντήσεις και λύσεις. Μόνο ρωτώ και απορώ.

Μετά το ερωτηματικό, η σκυτάλη σε σένα. Η απάντηση ίσως χρειαστεί κάτι περισσότερο από ένα υψηλό IQ. Κάτι παραπάνω από ένα κομπιουτεράκι και την φιλική συμβουλή του ΜΙΤ και των παγκόσμιων ερευνητών.

Πάντως αυτό που μπορούμε να παραδεχτούμε είναι πως η λέξη «τύχη» δεν γεμίζει το κενό της απορίας, δεν συμπληρώνει επαρκώς το σταυρόλεξο τόσων άγνωστων συγκλονιστικών συμβάντων γύρω μας.

Η βαλίτσα για το ταξίδι της αναζήτησης είναι στο χέρι σου.

 

 

Η τύχη είναι το ψευδώνυμο του Θεού

 όταν δεν θέλει να βάλει

 την υπογραφή Του 

Θεόφιλος Γκωτιέ,

Γάλλος ποιητής & συγγραφέας