«Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει.
Που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου.» – Οδυσσέας Ελύτης, Εκ του πλησίον
Ημέρα της μητέρας σήμερα και τα όπου γης τέκνα βρίσκουμε την ευκαιρία να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τη μητέρα μας, το κέντρο της οικογένειάς μας, τη πηγή της ζωής μας. Ευκαιρία και για να σκεφτούμε πώς θα είναι (ή πώς θέλουμε να είναι) η μητέρα του μέλλοντος. Θα είναι ΜΑΝΑ ή… «γονέας 2»;
Αποτελεί (και ανέκαθεν αποτελούσε) κοινό τόπο πως ο ρόλος της μητέρας στην οικογένεια και κατ’ επέκταση στην κοινωνία, είναι πρωταγωνιστικός. Η γυναίκα, από τη στιγμή της «μεταμόρφωσής» της σε μητέρα, γίνεται η ολοκληρωτική έννοια της ύπαρξης, η απαρχή της ζωής που σηματοδοτεί τη δημιουργία και την εξέλιξή μας. Γίνεται άνθρωπος – σύμβολο αυταπάρνησης, αφού αφήνει το «εγώ» για να προτάξει το «εσύ», γίνεται ακόμη, κατ’ εικόνα της Μητέρας όλων μας, «γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν»!
Έτσι, στη δική μας συνείδηση, σε μια χώρα με πρώτο εχθρό την υπογεννητικότητα, η μητρότητα επιβάλλεται να είναι επίκεντρο κάθε πολιτικής, να προστατεύεται και να ενθαρρύνεται. Ουσιαστικά, πρέπει να εφαρμοστεί εν τοις πράγμασι το άρθρο 21 του Συντάγματος που ρητά αναφέρει πως «η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους». Η υπογεννητικότητα, όμως, για να αντιστραφεί, εκτός από κρατικές πολιτικές, χρειάζεται πρωτίστως την παλινόρθωση του υγιούς, φυσιολογικού μοντέλου: της Οικογένειας με επίκεντρο τη Μάνα και εν προκειμένω την Ελληνίδα Μάνα. Μακριά από σύγχρονες πολιτικές ορθότητες και αρρωστημένες θεωρίες περί… 62 φύλων. Μακριά κι από όσους «φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας και το αλφαβητάρι του παιδιού μας».
Χρόνια πολλά λοιπόν στα στηρίγματα της κοινωνίας μας. Σε όλες τις ανώνυμες αγωνίστριες της καθημερινής ζωής, που σκέπουν άγρυπνες τα παιδιά τους, ενώ ταυτόχρονα αγωνίζονται για επιβίωση. Μεγαλύτερο δώρο, μαζί με τη ζωή, το παράδειγμά τους…
