Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, τείνουμε να σνομπάρουμε όλο και περισσότερο την σημαντικότητα της Ελληνικής Επανάστασης. Οι μορφές του ‘21 έχουν πάψει να εμπνέουν τη πλειονότητα του ελληνικού λαού, οι αξίες για τις οποίες πολέμησαν αυτές οι μορφές, υποβαθμίζονται όλο και περισσότερο, ο προβληματισμός και η προσπάθεια σύγκρισης του σημερινού Έλληνα με τον τότε Έλληνα, έπαψε να υφίσταται.
Όλα αυτά είναι κατά μία έννοια λογικά. Βολευτήκαμε στις αυταπάτες μας εν καιρώ ειρήνης και άρχισαν να μας απασχολούν άλλα πράγματα. Όμως, η πρόσφατη σύγκρουση της Ρωσίας με την Ουκρανία, προκάλεσε αναταραχή. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Ξαφνικά, ο πόλεμος που φαινόταν τόσο μακρινός, πλησίασε. Γλαρώσαμε και τώρα η Ιστορία και η πραγματικότητα μάς πιάνουν στον ύπνο. Καταλαβαίνουμε ότι από τη μία μέρα στην άλλη κινδυνεύουν η χώρα μας, το σπίτι μας, η οικογένειά μας, η ζωή μας. Και αν μας χτυπήσει και εμάς την πόρτα ο πόλεμος, τι θα κάνουμε; Πού θα στραφούμε; Πώς θα βρούμε το κουράγιο να διαφυλάξουμε ό,τι μας ανήκει;
Στις μορφές του ‘21 και στις αξίες που τους εμψύχωναν θα στραφούμε. Όπως και ο στρατός του ‘40 που πολέμησε την φασιστική και ναζιστική πολεμική μηχανή με γενναιότητα και αυτοθυσία. Όπως και οι ήρωες της ΕΟΚΑ του ‘55 που αποτίναξαν τον Αγγλικό ζυγό από την Κύπρο. Όπως και οι ήρωες της Μακεδονίας στις αρχές του περασμένου αιώνα. Όπως και τόσοι άλλοι γνωστοί ή άγνωστοι ήρωες.
Όποιος θέλει μπορεί να δει και το παρακάτω εξαιρετικό βίντεο:
Αυτή η στροφή όμως, προς τους προγόνους μας απαιτεί και την κατάλληλη αυτοκριτική.
Πρώτα απ’ όλα έχουμε άγνοια της Ιστορίας μας. Αρκεί κάποιος να δει μερικά βιντεάκια στο YouTube για να καταλάβει ότι η πλειονότητα των Ελλήνων – και ειδικα των νέων – δεν έχει γνώση της Ιστορίας, ούτε καν των βασικών γεγονότων. Όπως έχουν επισημάνει πολλοί πολιτικοί, στρατηγοί, αναλυτές και απλοί άνθρωποι όπως οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας, η γνώση της Ιστορίας, μας διδάσκει πώς να πορευτούμε από εδώ και στο εξής, τι λάθη να αποφύγουμε και ποιοί είναι αυτοί που ευθύνονται για το γεγονός ότι σήμερα είμαστε ελεύθεροι. Πρέπει να ξέρουμε ποιοι είμαστε, να έχουμε γνώση της ταυτότητάς μας ώστε να προχωρήσουμε προς το μέλλον δυναμικά.
Όποιος είδε τα τωρινά, τα είδε όλα, και αυτά που γίνονταν ανέκαθεν και όσα θα γίνουν στο άπειρο μέλλον. Γιατί όλα είναι ίδια κι όμοια. – Μάρκος Αυρήλιος
Ύστερα πρέπει να συγκριθούμε προσωπικά με τους ήρωες. Μπορούμε να υπερασπιστούμε τις αξίες για τις οποίες αυτοί θυσιάστηκαν; Ποιες είναι αυτές οι αξίες; Η Πίστη, η Πατρίδα και η Οικογένεια. Δυστυχώς σήμερα, εντελώς λανθασμένα, έχουν ταυτιστεί με τη χούντα που λαϊκιστικά υιοθέτησε το ιερό αυτό τρίπτυχο. Όμως δεν είναι έτσι. Οι αξίες αυτές διαποτίζουν τις ελληνικές ψυχές αιώνες τώρα. Είμαστε, λοιπόν, έτοιμοι να διαφυλάξουμε την Ελευθερία για την οποία θυσιάστηκαν οι πρόγονοί μας; Είμαστε διατεθειμένοι να παλέψουμε μέχρι τέλους για την Πίστη μας; Είμαστε προετοιμασμένοι να υπερασπιστούμε μέχρι θανάτου την ταυτότητά μας και την αλήθεια της για την οποία σουβλίστηκε από τους Τούρκους ο Αθανάσιος Διάκος (“Εγώ Γραικός εγεννήθηκα, Γραικός θε να αποθάνω!“); Είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε τη ζωή μας για την ζωή και ελευθερία των απογόνων μας; Εν τέλει, διαθέτουμε την ακλόνητη επιθυμία η μελλοντική Ελλάδα να είναι ελεύθερη; Διαθέτουμε την αυτοθυσιαστική αγάπη για τους μετέπειτα; Διαθέτουμε την γενναιότητα αυτών των ηρώων και την προσήλωσή τους σε έναν σκοπό τόσο ιερό; Ο χρόνος και η στάση μας θα το δείξουν, κυρίως στα δύσκολα.
Εδώ επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι όλοι οι Ήρωες, και το 1821 αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους αγώνες στην Ελληνική Ιστορία, είχαν ακλόνητη Πίστη στον Θεό. “Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία” έλεγαν οι αγωνιστές. Δεν ήταν υπεράνθρωποι, ούτε είχαν υπερφυσικές δυνάμεις. Αντλούσαν την δύναμή τους από την Πίστη τους. Έπαιρναν θάρρος από Τον Χριστό. Εξάλλου, όποιος γονατίζει μπροστά στον Θεό δεν μπορεί να γονατίσει μπροστά σε τίποτα άλλο. Για αυτό οι ήρωες αυτοί είχαν αήττητη ψυχή και ήταν αδύνατο να υποταχθούν.
Γι αυτό πρέπει να μοιάσουμε σε αυτούς του ήρωες και να ασπαστούμε ξανά τις αξίες τους, ειδικά σήμερα. Γιατί αυτές οι μορφές και αυτά για τα οποία πολέμησαν είναι εγγύηση ελευθερίας, πρώτα απ’ όλα, ψυχής. Και στη σύγχρονη πραγματικότητα που η ελευθερία κάθε τόσο παζαρεύεται, αυτοί μας δείχνουν τον δρόμο.
Να σημειώσω εδώ, πως με λύπη βλέπω πολλούς σημερινούς Έλληνες να ασκούν επανειλημμένως καναπεδίσια κριτική στους ήρωες του 21 με θεωρίες του ποδαριού. Αντί να μιλάμε για το γεγονός ότι μερικοί αμόρφωτοι, σκλάβοι εκείνη την εποχή, με τρομακτικό αριθμητικό μειονέκτημα, κατάφεραν να διατηρήσουν μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς την ταυτότητα και την συνείδησή τους, και να ανατρέψουν έναν από τους πιο βάρβαρους κατακτητές της Ιστορίας, απελευθερώνοντας μία ολόκληρη χώρα, συζητάμε κατά πόσο έβριζε ο Καραϊσκάκης και η Μπουμπουλίνα ή αν ο Κολοκοτρώνης είχε γκόμενα. Οι Ήρωες κάνανε όντως λάθη (Άλωση της Τριπολιτσάς) και ας μάθουμε από αυτά. Αλλά αυτή η επαναληπτική αναφορά μιας μαύρης σελίδας ανάμεσα σε τετρακόσιες φωτεινές είναι απλώς μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού. Πρόκειται για μια προσπάθεια που προέρχεται από την επιθυμία να γίνει αντίλογος για τον αντίλογο; Μήπως πρόκειται απλώς για μια προσπάθεια απομυθοποίησης των ηρώων ώστε να μην αναλάβουμε τις ευθύνες μας ενώπιόν τους σήμερα; Μπορεί και τα δύο.
Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στις αξίες μας, στην Πίστη μας, ας θυμηθούμε την ταυτότητά μας και ας διαμορφώσουμε ένα μέλλον για την Ελλάδα που θα βασίζεται σε αυτές. Ας πάψουμε να υποτιμούμε την Ελλάδα και να βλέπουμε μόνο τα στραβά της. Πρέπει να πιστέψουμε ότι ο γνήσιος Ελληνισμός μπορεί να αναστηθεί, αλλά αυτό απαιτεί και τη δική μας προσωπική ανάσταση. Είναι ένας σκοπός ιερός που δεν ακυρώνεται από τις πρώτες δυσκολίες. Είναι κάτι που θα έχει διάρκεια και θα αντέξει. Είναι και κάτι που θα διασφαλίζει την ελευθερία μας. Τόσο της πατρίδας μας, όσο και την προσωπική μας. Μας παραστέκουν αυτοί.
Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ’ ντο από τον νου σου. – Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
