Εμβληματικές εικόνες με γνήσιες παραδοσιακές φορεσιές ξεπηδούν από απόκρημνες γωνιές της ελληνικής υπαίθρου και κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσα από ένα συναρπαστικό διαρκές εθνογραφικό αφιέρωμα που ξεκίνησε το 2019 με τον τίτλο «Mitos Project – The Thread of Greece». Στην προσπάθεια απαθανάτισης όσο το δυνατόν μεγαλύτερου βαθμού αυθεντικότητας, ο διεθνώς καταξιωμένος φωτογράφος Μιχαήλ Παππάς ταξιδεύει απ’ άκρη σ’ άκρη αναζητώντας ελληνικές ενδυμασίες από προσωπικές συλλογές που φορούν συχνά οι ίδιοι οι απόγονοι των προσώπων μέσα σε ένα τελείως φυσικό τοπίο με χαρακτηριστική αρχιτεκτονική. «Ήθελα τα ενδύματα να είναι δικά τους για να υπάρχει η σύνδεση, αληθινή ένταση και συναίσθημα την ώρα της φωτογράφισης. Ένα μνημόσυνο για τους δικούς μας, ένα παρών» αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξη του στο «BOVARY». Σχετικά με το τι τον οδήγησε σε αυτό το έργο, λέει «οι αναφορές που είχα από μικρό παιδί είναι ιστορίες που μου έλεγε η γιαγιά μου η Αριστούλα και οι γονείς μου. Οι ιστορίες του πατέρα μου ήταν πιο παραστατικές πάντα. Μου έλεγε για θαύματα που είχαν συμβεί στον ίδιο. Και η γιαγιά μου, μου μιλούσε για θαύματα που της είχαν συμβεί. Τα πρώτα μου βιβλία ήταν βίοι Αγίων». «Η καινοτομία βγαίνει αναγκαστικά μέσα από την παράδοση» απαντά ο κ. Παππάς στις μομφές περί φολκλορισμού, ενώ η σύνδεση αυτή που προκαλεί στο χώρο και τον χρόνο το οπτικό του αρχείο, για το οποίο αναγνωρίστηκε ως Spotlight Photographer από τη VOGUE, φιλοδοξεί να γίνει «ένα νήμα που μπορεί να ενώσει όλη την Ελλάδα».
Σε μέρες που διερωτάται κανείς αν μια συστολή απέναντι σε κάθε εκπεσμό θα μπορούσε να είναι μακράν της ηθικολογίας, μια βασική διάρθρωση αν όχι νοημοσύνης, τουλάχιστον αισθητικής, το καλλιτεχνικό αυτό εγχείρημα μοιάζει πέρα για πέρα αληθινό. Οι υφές, τα χρώματα, τα σχήματα, το φως, η στιβαρότητα και η ποικιλία των φιγούρων αυτών, που λίγο πολύ ενυπάρχουν στην μνήμη όλων μας, έστω και μέσα μόνο από εθιμικές εορταστικές περιστάσεις, αναδύονται για να μας θυμίσουν τη διαχρονικότητα και την ποιότητα της ελληνικής λαογραφικής κουλτούρας. Την μοναδικότητα εκείνου που στάθηκε, όπως έγραψε ο προσφάτως εκλιπών Χρ. Γιανναράς, «με την ξιπασιά του μειονεκτικού επαρχιώτη» απέναντι στον κόσμο και παρέδωσε γη και ύδωρ για να αφομοιωθεί. Την αλήθεια του ανθρώπου που δείχνει να ξέχασε ποιος είναι.
