Η 24η Φεβρουαρίου 2022 μας βρήκε όλους στην πρώτη γραμμή του πληκτρολογίου, ως συνήθως, πανέτοιμους να καταδικάσουμε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία με δακρύβρεχτα story στο Instagram και σπαρακτικά post στο Facebook. Τώρα λοιπόν που όλοι κλαίμε γοερώς για την όντως βάρβαρη καταρράκωση της διεθνούς νομιμότητας από τον Πούτιν, είναι η κατάλληλη ευκαιρία να θυμηθούμε ότι «τούτος ο πόλεμος, δεν είναι ο πρώτος», με την ελπίδα πως κάποτε ίσως παύσει η ευαισθησία μας να είναι τόσο επιλεκτική.

Επειδή, όμως, επιλεκτική ευαισθησία δεν δείχνουμε μόνο οι απλοί πολίτες αλλά και οι κυβερνώντες μας και οι διανοούμενοι της Δύσης, σκοπιμότερο είναι να ασχοληθούμε με τις επίσημες δηλώσεις που έχουν γίνει διά στόματος πολιτικών, η αυστηρότητα των οποίων εξαντλείται στις κινήσεις του Πούτιν. Ακούσαμε λοιπόν πως «για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε οργανωμένη και μαζική εισβολή σε ευρωπαϊκό κράτος» (sic!), δήλωση πρωτοφανούς ξεπλύματος της τουρκικής εισβολής του 1974 στην Κύπρο αλλά και των θανατηφόρων επιδρομών του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, στα τέλη του προηγούμενου αιώνα. Πέραν τούτων, οι δυτικοί διανοούμενοι στρέφονται με περισσή υποκρισία κατά της Ρωσίας, ξεχνώντας παντελώς πως ακόμα εκκρεμεί η περίπτωση της Τουρκίας και της ομολόγου παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου.

Πιο συγκεκριμένα, ας θυμίσουμε στους λάτρεις της διεθνούς νομιμότητας στη Δύση ότι η Γιουγκοσλαβία διαμελίστηκε χωρίς να υπάρχει καν απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το Κόσοβο ανεξαρτητοποιήθηκε με ένα παράνομο ψήφισμα και η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και αντί να αποχωρήσει ως έπρεπε, ούσα εγγυήτρια δύναμη, ανακήρυξε το ψευδοκράτος στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα εποίκισε, μετέφερε σ’ αυτά 40.000 και πλέον Τούρκους στρατιώτες και ενώ στο μεταξύ βγήκαν ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας που ρητά απαγορεύουν τα πεπραγμένα, αυτή συνέχισε μπαίνοντας στην Αμμόχωστο. Μπροστά σε όλα αυτά, η Δύση σφυρίζει κλέφτικα.

Από την άλλη πλευρά, ο Ερντογάν καταδικάζει – βεβαίως, βεβαίως – τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά για κανένα λόγο δεν δέχεται τις κυρώσεις για τη Ρωσία. Οι δε Ελλάδα και Κύπρος, βγαίνουν πρώτες-πρώτες να υπερψηφίσουν (ορθώς) τις εν λόγω κυρώσεις, χωρίς όμως να αντιλαμβάνονται πως πέφτουν σε μοιραία λάθη, φάσκοντας κι αντιφάσκοντας, αφού εδώ και καιρό η Αθήνα έχει καλλιεργήσει ευήθεις θεωρίες του τύπου «οι κυρώσεις (προς την Τουρκία) δεν είναι αυτοσκοπός». Εάν όμως ακολουθηθεί αυτό το δόγμα και η Τουρκία μείνει ατιμώρητη, προς τί τόση σπουδή για άμεση τιμωρία της Ρωσίας; Αντίστοιχες κυρώσεις στην Τουρκία γιατί δεν μπαίνουν στον δημόσιο διάλογο, όχι σήμερα, αλλά χθες;

Πέραν της προσπάθειας δημιουργίας τετελεσμένων στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, όμως, η Τουρκία εισέβαλε και στη Συρία και στο Ιράκ και στη Λιβύη. Τί έκανε τότε η Δύση; Ως συνήθως, σφύριζε κλέφτικα. Και γιατί δεν είδαμε ένα παρόμοιο κύμα συμπαράστασης από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας προς τους λαούς που δέχτηκαν τις εν λόγω επιθέσεις; Εκτός κι αν θεωρούμε πως χωρούν συγκρίσεις στη βαρβαρότητα.

Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να σημειωθεί πως στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν διαρκείς φιλίες, ούτε διαρκείς αντιπαλότητες. Υπάρχουν μόνο διαρκή συμφέροντα. Στώμεν καλώς, λοιπόν, γιατί το σκορποχώρι που λέγεται Ευρώπη εξευτελίζεται για άλλη μια φορά. Εξευτελίζεται διότι από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και έπειτα εξέθρεψε απόψεις περί «άχρηστων αμυντικών δαπανών», παρασύρθηκε και διχάστηκε από γελοίες κοινωνιολογικές θεωρίες περί 62 φύλων, αποσταθεροποιήθηκε σταδιακά και η υλιστική της κοινωνία έρχεται σήμερα αντιμέτωπη με λαούς που έχουν συνειδητοποιήσει προ πολλού τις πραγματικές αξίες της ζωής και είναι σε θέση να εκπληρώσουν το χρέος τους προς την Πατρίδα, την Πίστη και την Οικογένεια.

Συμπερασματικά, ας επισημανθεί πως η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Η περίοδος της ισορροπίας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, κατά την οποία γενιές ολόκληρες μεγαλώσαμε με την ψευδαίσθηση ότι οι πόλεμοι – τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό πεδίο – ανήκουν στο παρελθόν, παρέρχεται και τη θέση της παίρνει μια νέα περίοδος ρευστότητας. Είμαστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε;